BITKA ZA ŽUČ – MAJKA SVIH BITAKA
Branioci Sarajeva su 8. juna 1992. godine u žestokom okršaju na brdu Žuč oslobodili vrh Orlić i širi lokalitet prema Volujku i Krstacu, te naseljima Smiljevići i Zabrđe. Bitka na Žuči bila je jedna od ključnih za odbranu Sarajeva i Bosne i Hercegovine u agresiji. Mnogi taj dan označavaju kao prvi pokušaj deblokade Sarajeva. Mada deblokada nije uspjela, ipak je tog dana osujećena namjera agresora da Sarajevo podijeli na dva dijela.
Najviša tačka sarajevske općine Novi grad je brdo Žuč na visini od 850 metara. U vrijeme četničke opsade Sarajeva ovo većini Sarajlija nepoznato brdo postalo je strateška tačka odbrane grada. Ipak, na tom neznanom brdu 255 branitelja dalo je svoje živote u odbrani grada. Među njima su bili načelnik Druge motorizovane brigade Safet Isović, Vinko Šamarlić…
Na ovom brdu 17. juna 1993. poginuo je i komandant Druge viteške motorizovane brigade Armije RBiH Safet Zajko, a 27. jula 1993. i Enver Šehović, komandant Prve slavne mehanizovane brigade Armije RBiH.
Branioci Sarajeva su 8. juna 1992. godine u žestokom okršaju na brdu Žuč oslobodili vrh Orlić i širi lokalitet prema Volujku i Krstacu, te naseljima Smiljevići i Zabrđe. Bitka na Žuči bila je jedna od ključnih za odbranu Sarajeva i Bosne i Hercegovine u agresiji. Tog dana osujećena je namjera agresora da Sarajevo podijeli na dva dijela.
Cilj operacije Armije RBiH bio je proboj iz okruženja i spajanje sa snagama Armije RBiH s druge strane gradskog obruča. Plan za izvođenje operacije donio je načelnik Štaba Vrhovne komande Armije RBiH Sefer Halilović, a jedinicama je komandovao Mustafa Hajrulahović-Talijan.
Pravci napada su bili plato Žuč sa kotom Orlić, Kobilja Glava i Poljine, Kromolj i Orlovac, Gazin Han i Obhodža, Vidikovac (Trebević) i Vraca.
Borbena djelovanja počela su u 5:00 sati. Pravci napada su plato Žuč sa dominantnom kotom Orlić, Kobilja Glava i Poljine, Kromolj i Orlovac, Gazin Han i Obhodža, Vidikovac (Trebević) i Vraca. Armija RBiH vrši proboj srpskih linija oko Sarajeva na svim pravcima napada; Kromolj, Trebević, Vraca, Žuč.
Zaplijenjene su značajne količine naoružanja i municije, vojne opreme i sanitetskog materijala. Radi se o bici kojom su potvrđeni rezultati “Pofalićke bitke”, te osigurana i učvršćena komunikacija s braniocima s područja Vogošće, odnosno naselja Ugorsko, Bušće i Kobilja Glava.
Nakon osvajanja Orlića zauzete su i Kota 850, Vis i Golo brdo.
Nažalost, ti neosporni ratni uspjesi tog dana su skupo plaćeni krvlju naših najboljih boraca.
Poginulo ih je blizu 200, a oko 800 je ranjeno.
Među poginulima je bio i specijalac Vinko Šamarlić. Početkom agresije na Bosnu i Hercegovinu on je već imao osvojenu olimpijsku normu za odlazak na Olimpijske igre, koje su se 1992. godine održavale u Barceloni. Nažalost, poginuo je samo dan prije odlaska ekipe na Olimpijske igre.
(Historija.ba)
